Senso: İtalyan yazar Camillo Boito'nun (1836-1914) okuruna, “Kontes Livia'nın Gizli Not Defteri” altbaşlığı ile sunduğu ünlü romanı.
Türkiyeli okur Senso ile Can Yayınları ve büyük çevirmen
-rahmetle anıyorum kendisini- Rekin Teksoy'un sayesinde
tanışabildi. (Kitabın birinci baskısı 1993 yılına ait ve sanırım -ne
'sanırım'ı, kuvvetle muhtemel- ikinci bir baskısı yok!) Tabii bu tanışıklık 'kitap'
için geçerli. Zira hem Türkiyeli hem de 'dünyalı' izleyici (çok farklılar,
evet!) Senso'yu daha çok, sinemanın büyük ustalarında İtalyan
yönetmen Luchino Visconti'nin 'aynı adlı' filminden (1954) biliyor.
(Film, memleket sathında “Günahkâr Gönüller” adıyla gösterilmiş... Eh, 'yalnız ve güzel ülkem'izin bastırılmış cinselliğinin de etkisiyle büyük bir yankı uyandırmıştır! Ya bi' de tutmayın beni: bayılıyorum böylesi isimlere! 'Tebaa' anlamaz diye şunu-bunu deconstruction'a uğratan bu pek 'isimşinas' insanların tarihi hâlâ yazılmayı bekliyor! Ki, unutmayalım: kadim yerleşim bölgelerine 'Güroymak', 'Ortasıdere', 'Yokuştepe' vs. gibi muhteşem isimleri döşeyenler de aynı zihniyetin adamıdırlar... Neyse, ne diyorduk?)
'Otoriteler', Senso'nun sinema tarihinin 'anahtar filmlerinden' biri olduğunu söylüyorlar.
Camillo Boito Senso'da, -arka kapakta da dendiği üzre- iç dünyası fırtınalı bir kadınla, ahlâk kurallarına sırt çeviren bir erkeğin 'aşk' ve 'ihanet' temalarına dayalı gönül ilişkisini işler. 60 sayfalık bu yapıtı 'bitirdikten' sonra kitabın arkasına şöyle bir not düşmüştüm:
Muhteşem!
Tek perdelik bir 'intikam' oyunuydu…
Tarih
İmza
Yorumlar
Yorum Gönder