Milât'tan Sonra Şiir

Aşağıda okuyacağınız iki şiir de Beşir Ayvazoğlu yönetimindeki Türk Edebiyatı dergisinde yayımlanmıştır ve ''Necatigil İçin'', yayımlanmış ilk şiirimdir. Adından da anlaşılacağı üzere, –haddimi aşarak da olsa– ustam olarak kabul ettiğim Behçet Necatigil içindir. ''Giden'' ise hakikatli bir gündüz düşüdür.

İyi okumalar...

NECATİGİL İÇİN

Durup dururken geliveriyor aklıma,

maziden bir kırıklık.

En çok da kahkaha atarken ve tokken

ve temiz havada yürürken.

Alıyorum hınçla kâğıdı kalemi elime,

öfkemi boca edecekken

hâlâ temiz kalabilmiş sayfaya

Tutuyor elimden Necatigil usta:

dur, yapma.

M. Milât Özçelik

[Türk Edebiyatı Dergisi, 440.]

GİDEN

Teslim olmaktan başka

çaresi kalmamış teraslar

ve ışık istilasındaki yalnız balkonlar

Baştan başa, kurutulmaya bırakılmış

biberler ve kofiklerle boyalıydı

Kimi erken davranan çalışkan kadınlar

toplamaya başlamışken kurularını

Biri gecikmiş olmanın telaşıyla

Mozik ipine özenle geçirilmiş organik kolyelerini

Donatmakla meşguldü geniş terasına

Seçemiyordu bir türlü, acaba,

en çok nereler güneş yer

Bitirince işini, kilitledi arkasından

terasın küçük demir kapısını

Kaderine terk etti

küçük demir kapının ardındaki kolyelerini

ve karşı pencerede bir şairi

Aşağı inerken, evdeki işlerin

hangi birine yetişeyim ben, diye düşünecek

Şimdi arkasına bile bakmadan giderken

hakkında yazılmış bir şiir olduğunu

hiçbir zaman bilmeyecek

M. Milât Özçelik

[Türk Edebiyatı Dergisi, 452.]

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

[...] Günce

M. Milât Özçelik [22 Eylül 2023 – 8 Mart 2024] ~ B İ T T İ ~ 23. Hafta & 24. Hafta Temmuz ayının o güzel, sıcak günlerinin birinde, 'dünya hayatım' için işbaşı yapar gibi, bir pazartesi sabahı doğmuşum, 25 Temmuz 1988'de. Belki de bundan, yaz günlerini çok severim. Güneşten şikâyet eden biri olmadım hiç. Yazın bitimiyle beliren sonbaharı sevmeyişim de yine bundan olsa gerek. Sonbaharın gelişiyle hissettiğim şey hüzün değil, düpedüz üzünçtür. Tabiatın sonraki adımını, kışı düşünüp iyice üzülürüm. Bütün kışlarım üzgün geçer. Derken ilkbahar gelir. İlkbaharı yazdan da çok severim. Çiçeklenen ağaçları izlemeye, kuş seslerini dinlemeye, çimlenen toprağa bakmaya doyamam. Yeşilin bütün tonlarını severim. İlkbaharda göğün rengi bile açılır. Kışın kasveti dağılmış, öfkesi dinmiştir. Yer gök ferahlar, tabiat gibi insan da gevşer, hafifler... Çocukluğumun yarısı, bir gölgeye uzanıp o berrak göğü izlemekle, onu anlamaya çalışmakla geçti. Geniş zamanlardı. Bir özel hastan

Devamı

Bir Ardıç Kuşu Yaşadı

Bu, hayatım boyunca yazdığım en zor ve ‘önemli’ yazı. Kötü bir rüyadan uyanıp ölüm haberini okuduğum Engin Ardıç hakkında. Üzerimdeki kesif hüzünle ne ölçüde hakkını verebilirim bilmiyorum ama Ardıç Kuşu , bu dünyaya doğmuş olmaktan sonraki en değerli katkıyı sundu bana: okumak. 2005-2006 filan olmalı... Lise bitmiş ve ben, nedense bir ‘eşik’ kabul ettiğim 20 yaşımın arifesinde, anlatması uzun sürecek meseleler yüzünden arkadaşsız kalmıştım ve fena halde başarısızdım. (Güncesinde “ Bu yaşın hayatın en güzel dönemi olduğunu söyleyenlerin canına okurum!” demişti ya Paul Nizan, işte öyle.) Üniversite sınavlarına hazırlanıyordum sözde ama onun da tadı yoktu. Ne olmak ya da ne yapmak istediğimi bilmiyordum. Hayat berbattı ve ben, o güne değin eksikliğini hissettiğim şeyin ne olduğu konusunda bir fikir sahibi bile değildim. Oradan oraya, sersem gibi salınıp durduğum bir gün, güzel bir yaz günü olarak kalmış aklımda, yaşadığımız apartmanın altındaki çay ocağının taburelerinden b

Devamı

Yusuf Atılgan'ın Bütün Şiirleri (ve Birkaç Soru)

Ölü Su İçsin mi kansıcağı ikindilerde İki ucu denizsiz çay suyundan Dört boynuzlu yörük öküzü Çıkamaz ininden yaz uykusunda çakıroğlan duvarda çamursarısı sidikkızılı boynuzbozu bir ölüdoğa sıvanın altında kim var Susuz aç kim gizliyor olumlu tarhanayı sevimli ifritlerden as kendini çakıroğlan bir türküde oturacaksın yapayalnız sabah çayları bir türküde üzüm Kısır tarlada gereksiz bir kaya ya da İskender sininde bir kabartma taşdonuğu (yaşadıydı Karacoğlan Kızı Yunus karıncası kansıcağı ikindilerde harman kaşıntısı) Kendir saplarıyla asılmış uzarken yarı yolda Suçluyum sayın yargıç bir zurnacı çingene ısmarlayın ipime Ya siz sayın Yargıç? Yusuf Atılgan [Yazı Dergisi, Sayı 1, 1978.] * Ayrılık Doğu yeli esiyor karşıdan kirpiklerim tozlu Ergin başaklar geçiyor iki yanımdan Sensiz Bir serin denizde misin kumda mısın Öyle mi omzunda kuruyan deniz tuzu Bensiz Çorak tarlada geçkin bir at çakalı Bir telli ka

Devamı

MERKEZGAR

Bu Blogda Ara