Ana içeriğe atla

Kayıtlar

Ocak, 2016 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Şiirin Bizi Bırakması

Yaklaşık 10 yıl şiir yazdım.  Yazdığımdan çok okudum. (Selçuk Altun’un kulakları çınlasın.) Yıllar içinde ‘görgüm’ arttıkça, şiirimi değiştirme ihtiyacı hissettim –bu olağan. Bir tek şey eksikti, en değerlisi: sesim. Sesimi duyamıyordum yazdıklarımda. Belki de çok okuduğum için oldu bu. (Bu noktada, bu kez de Ülkü Tamer’in kulaklarını çınlatma zamanı! Aynı sebepten ötürü Yusuf Atılgan’a sitem etmişti, “az oku da yaz biraz!”) İyi bir şiiri tanıyordum, bununla övünüyordum, ama bu yazdıklarım [tamamen] benim miydi, ben miydim? Yazdığım her şiirde ruhum biraz daha inciniyordu. İncindikçe inceliyordu ve ben, tanıdığım ben olamadığım için, biten her şiirde biraz daha muzaffer olması gereken ben, tükeniyordum, bu ağırlığın altında eziliyordum… Uzatmiycam,  hayalini kurduğum şiir kitabını çıkaramadım. Buna yönelik herhangi bir girişimde bulunduğum da söylenemez ya neyse. Yılgınlığımda, adı-sanı belli kimi edebiyat dergisi editörlerinden beklediğim dönüşleri alamayışımın da büyük ölçüde