MERKEZGAR

Sevgi Dolu Bir Çift (detay), Vincent van Gogh, Mart 1888. İşte Hayat! –Karım için bir film repliği– Sevgilim, dudaklarından bana uzanan sözcüklerdir senin zekâtın. Şirin bir oyuktan yıldızlar gibi düşerler üstüme ve dünyevî bir bakışın için hazırım ben kurban olmaya. Salonda, dursalar da kitaplar raflarda, kalamazlar ayakta bir başlarına. Böyleyiz işte biz de: kışlaktaymış gibi el ele, diz dize. Yaslanırız sonu gelmez hatıraların anaç kollarına. Yatağımız, çocukluk bahçemiz. Bu ummân-ı âdemde inciler arıyoruz senle, ekinsiz uygarlığımız için. Yeşersin diye inceliklerle bezedik bileklerimizi, oradan oraya akıp durur. Balkonu, evimizin, tüm yeşilliği ile güneyin kıyılarına açılır. Denizlikler yetmez, esirgesin diye bizi kuzeyin rüzgârlarından sığınırız dualara. Çünkü daha çok yolumuz var,  C'est la vie!  demek için. [1-5 Şubat 2019]

Bradley Walker Tomlin, Tension by Moonlight , 1948. BİR TANIM ARAYIŞI (Bradley Walker Tomlin’in bir tablosu üstüne)  Bu, yaşamdan büyük eylemler çağında olası en küçük eylem her zaman bir işarettir nerdeyse görülmeden geçip giden şeylere. Şenlik ateşini karıştıran bir küçük yel, örneğin geçen gün kazayla bulduğum şey bir müze duvarında. Neredeyse hiçbir şey asılı değildi duvarda. Birkaç beyaz fırça darbesi Öylesine atılmış siyah ardalanın üstüne, küçük bir işaretten fazlası değil kendisinden fazla bir şey olmaya çalışan. Şimdilik burada değil ve benim gözümde asla dünyayı sadeleştirmeye çalışan bir soruya dönüşmeyecek, ama dünyaya girecek bir yer aramanın bir yolu, bir yolu bizi istemeyen  –  ama kendimize ihtiyaç duyduğumuz kadar ihtiyaç duyduğumuz nesnelerin arasında var olmanın. Sadece bir an önce zamanın hızla tükendiğini ve artık bir çocuk sahibi olmak istediğini söylüyordu şurada dura