MERKEZGAR

Şair-i azam, Lawrence Ferlinghetti birkaç gün önce 101. yaşını kutladı. Aşağı yukarı 90. yaşından bu yana takip ediyorum üstadı, aldığı her yeni yaşta coşumcu şairler gibi duygulanıyorum! Sonunda dalya dedi. +1 de cabası… Çetin Altan, Refik Halit’ten dem vurduğu yazılarının birinde şöyle bir anısını paylaşmıştı, aklımda kaldığı kadarıyla: “bana düşmanlık edenlerden intikamımı, onlardan uzun yaşayarak aldım”. Çetin Altan’ın bu hatırasını 80’lerindeyken anımsamış olması boşuna değil. Bu günden bakınca yıldızlar kadar uzak görünen o limanlara varır mıyım acaba? (İlkgençliğimde kendimi okuma koltuğunda gazetesini okuyan uzun beyaz sakallı kunt bir ihtiyar olarak hayal ederdim. O yıllara varabilmiş olmayı düşlerdim. Şimdi düşünüyorum da tabletten de okurum aslında, hiç sorun değil Tanrım.) İşte, sabah evden çıkmadan önce çantama attığım “Şiirin O İnce Küllerini Toplayanlar” kitabı ve şairi bunları düşündürttü bana. İlk Beatniklerin yayıncısı olarak Ferlinghetti, yaşayan bir

Rohmer öldüğünde 22 yaşındaydım. (Hayır, pantolonlu bir bulut değildim, asla!) O yaşımda Rohmer’in gidişinin sinema adına önemli bir kayıp olduğunun farkındaydım. 1963-72 arasında çekilmiş filmleri kapsayan meşhur Altı Ahlak Hikâyesi ’nden ( Six Moral Tales ) ve mevsim hikâyelerinden birkaçını izlemiştim. (Hatta bu yazıdan sonra ustanın Dört Mevsim’i üzerine de bir şeyler söylemeyi düşünüyorum.) Yine de -bulamadığım için- bir türlü tamamlayamadığım Ahlak Hikâyeleri hep aklımdaydı. Baharın gelişini kavramaya çalıştığım bir Mart gününde içimde gizlenmiş merak duygusu günyüzüne çıktı ve tekrar aramaya koyuldum. İnternet âleminin müdanasızca sunduğu imkânlarından istifade edip seriyi baştan sona katettim. Burada filmleri özetleyecek değilim. Herbiri için ufak tefek notlarım olacak ama öncesinde 6 hikâyeyi kendimce sıralamak isterim -en çok sevdiğimden nispeten daha az sevdiğime: 6. Öğleden Sonra Aşk (1972) ⤥ 4. Maud'lardaki Gecem (1969) ⤦ 1. Monceau’nun Pas