Çok hüzün vericidir. Hele de şiirse… Bu konuda, –kendi yayını olarak basılmasa bile ‘kendi imkânları’yla bastığı için– Hasan Ali Toptaş’ın ilk kitabı Bir Gülüşün Kimliği ile ilgili olarak sarf ettiği şu sözleri unutmak mümkün mü: “...kitabımı kendi paramla bastırdım. Maaşımdan taksit taksit ödedim. Kitap çıktığında o gün yeryüzünde büyük bir sallantı olacağını düşünüyordum. Hiçbir şey olmadı.” Yirmili yaşlarımı şiir okuyup-yazarak geçirdim. Cânım memleketim Elazığ’a o yıllarda çok az sanat-edebiyat dergisi gelirdi. Takip edilesi dergilerden biri de Türk Edebiyatı ’ydı. O sıralar derginin yayın yönetmeni olan Beşir Ayvazoğlu’na mütemadiyen şiirlerimi yolluyordum. Bir gün, gece derslerinin birinden çıkmış, Walser’ci bir yürümek sevdasıyla evime dönüyordum ki yolumun üstünde bulunan kitapçıya yeni ne’ler gelmiş diye giriverdim ve dergileri incelemeye koyuldum. Sıra Türk Edebiyatı’ na gelince sayfalarına şöyle bir göz gezdirip ilginç bir şeyler aradığım dergide, bir adı hiç olmadı