Bu yazıyı, iyi adam MuratErşen ’e ithaf ediyorum. (Giriş) Besleyip büyüten, acıtan, biçim veren her şeyin bir "son kullanma tarihi" var. Yazı hariç! “Günümüzde doğayı sevenler, hayal içinde olmakla suçlanıyorlar” diyen bir insanın hangi çağ yangını içerisinden konuştuğunu kim söyleyebilir? Şiire tutkuyla bağlı olan insanlar vardır. (Her zaman olmuştur böyleleri. Heyhat! Çoğu bir itiraf gibi söyler bunu; yalnızca şiir yazdığı için değil, okuduğu -çok okuduğu!- için de ‘şiirden utananlar’, vardır!) Onlar, yazının yalnızca uzak ya da yakın bir geçmişten, yıkıntılardan, çoktan toprakla içiçe geçmiş yeis ya da sevinç dolu şahitliklerden değil, gelecekten, mukadder kabul edilen sonlardan da haberler verdiğini bilirler. İyi bilirler! Camus , “ Chamfort ’da hiçbir zaman aforizma sanatı söz konusu değildir” diyor. Camus’ya göre, Chamfort’un anlattığı onlarca küçük hikâye ve aforizmadan yola çıkarak bir “dünya komedisi”ne ulaşırız. O, resmini çizdiği ‘kome...