MERKEZGAR

  "Çadırlarını Bohemya'daki Cheb'den on mil kadar uzaktaki Zatec kasabası yakınlarına üç millik bir hat boyunca kurmu ş olan geni ş Edom g üç lerinin tam ortas ı nda, korku dolu çı ğ l ı klar duyulmu ş tu gece yar ı s ı aniden. Ve hepsi de k ı l ıç tan kurtulmak i ç in ka ç t ı lar, onlar ı ö nlerine kat ı p s ü ren sadece d ü ş en yapraklard ı ve pe ş lerinden giden tek bir insan olmam ı ş t ı ..."     Tuna Bahar için   19 Temmuz 2023'te kaybettiğimiz Roni Margulies'in ölüm haberini aldığımda, kalbime yakın duran buzdağlarından birinin daha sulara/kanıma karıştığını hissettim ve aynı gün bir 'yas yazısı' karaladım K24 için. Birkaç gün içinde hatta aynı gün yayımlanır diye düşünüyordum ama bir haftadan fazla bekledi yazı. Roni gibi özgün, hayat dolu ve rafine bir entelektüeli tanıyıp ya da okuyup sevmemek mümkün müydü? Tanıyan kadar seveni de çoktu elbette. Yakın arkadaşı ve K24'ün editörü Mustafa Arslantunalı dahil kimse bu kadar çok [el]veda

Yüksel Arslan, Arture 564,  Georg Büchner ve J.M. Reinhold Lenz , 2002. İçimi Tanrı sevgisi ve inancıyla doldurmalıyım ki geçmişte yok olmuşla gelecekte kaybolan hiç değilse içimin acısıyla birleşsinler. Kayıp ne olursa olsun. Çünkü gözlerim gerçeği gizlerken kafam gerçeğin mahkemesinde yargılanıyor. —Sami Baydar,  Kâğıt Kayık Bundan dört yıl kadar önce bayram ziyareti için gittiğim memleketimin, o her taşra kentinde bir örneğini bulabileceğiniz ‘mecburiyet caddesi’nde bir arkadaşımla yürüyüp şehirde değişen ve değişmeyen şeyler hakkında konuşuyorduk ki, tanıdık bir ses beni adımla çağırdı. Geçen onca yıla rağmen değişmeyen tumturaklı sesi ve konuştukça büyüyen gözleriyle liseden arkadaşım E.’ydi bu. Yaşça büyük bir kadınla kol kolaydılar. Yanımdaki arkadaşım bir adım geride, iki eski dostun birbirini sormasını izlerken, E.’nin yanında, koluna girmiş kadının aslında annesi olduğunun belli belirsiz ayırdına vardım. Neşeyle bir oğlunun yüzüne bir benim yüzüme çeviriyordu bakışlarını.  Ne

1) Siyasi ihtilaf, etnik farklılık ve Holokost’a rağmen Celan-Heidegger diyaloğu nasıl mümkün oldu? Bu iki tarihsel figür arasında “tedirgin sohbet” ne zaman başladı ve ilerleyen yıllarda nasıl sürdü?   Bana kalırsa bu diyalog, karşı konulması güç bir dil, şiir ve sanat ya da daha genel anlamda aşkınlık sevgisiyle mümkün oldu. Örneğin Celan, altını çizerek söylüyorum, bir Yahudi düşünür olan Adorno ile 1959'da İsviçre Alplerinde gerçekleşecek, önceden planlanmış bir görüşmeye bile-isteye gitmez. Tabiri caizse Adorno'yu eker...   Celan-Adorno görüşmesinde, görünürde "sağlıklı" bir diyalog için gerekli olan her şey yerli yerindedir: benzer bir siyasi duruş, etnik aidiyet ve Holokost acısı ya da öfkesi...   Buna rağmen, bu görüşmeye 'ihtiyaç' duymaz Celan. Şiir onun için, Meridyen adlı çok çok önemli konuşmasında da dile getirdiği üzere "şişedeki mesaj"dır. Öteki ile diyalogun zeminini hazırlayan, mümkün kılan bir şeydir... İlginçtir, sonrasında, Adorno