Bibliyofil Konuşmaları (2019-2022) Selçuk Altun için yazdığım ‘ön-yazı’nın altında 3 Ağustos ’19 tarihi var. 40. ‘konuşma’yı yaptığım Orhan Koçak’ta ise 25 Ağustos ’22. Üç haftalık bir sapmayı göz ardı edersek, tam 3 yıl sürmüş. Konuşmalar’ın ortalaması ay bazında bir’in altında. Fena değil. Üniversitede okurken bir dergi çıkarmak istemiştim. Başarabilseydim, iki ayda bir çıkacaktı. Çıkarmayı arzu ettiğim derginin kalibresine uygun yeterli sayıda insanı dâhil edemeyeceğimi bildiğimden, Pessoa gibi, farklı türlerde yazacak kadın-erkek 6 müstear isim belirlemiştim bile! Ama, işte, ‘yazı’ konusunun bir dergiyi vâr etmekte belki de en tali şey olduğunu kısa süre sonra anladım. Tek başıma olduğum için ‘diğer’ işlerin altında ezildim ve bana güvenip gelen birkaç çeviriyi, kritiği sahiplerine iade etmek zorunda kaldım. Zaten hedefim, 4. Sayıya ulaşabilmekti. Çünkü Paul Nizan’ın Fesat’ında okumuştum: “Dergiler her zaman batarlar. Deneyin dolaysız bir verisidir bu.” Ayrıca, aynı sayfada,
Masamda Halil Cibran kitapları Saatin farkındayım O sırada Deli ’yi okuyorum Kırık Kanatlar , Ermiş, Asi Ruhlar... Peş peşe ve muntazaman: Okundukça soldan sağa geçiyor kitaplar Sonra beklediğim ses: –KÜTÜPHANE KAPANIYOR! Arka köşede, bir başımayım Her zamanki yerimde, edebiyat bölümünde Bir an, bu gece burada kalsam, diyorum Geceyi kütüphanede geçirsem Nasılsa gelip arkaya bakmayacaklar Bir Zivkoviç öyküsü olsam bu gece Yapabilir miyim? Yatağımda bile uyumakta güçlük çeken ben Sabahı çıkarabilir miyim? İyi ama gündüz gözüyle yaptığımdan başka ne yapabilirim kalsam? Anahtar şıngırtısını duyunca korkaklığım sorularıma galebe çalıyor –BENİ BEKLEYİN! –Sen burada mıydın, bağırdık duymadın mı? –Toparlanıyordum. Birkaç ay sonra ben de kütüphaneci oluyorum: part-time Sonraları zihnimde bir muska gibi taşıdığım şu Philip Larkin sözünü okuyorum: “Yapmak istediğiniz bütün o şeyleri başaramadığınızda ve yapmamak istediğiniz bütün o şeyleri yapmamayı başardığınızda olduğunuz şeydir kütüphane