MERKEZGAR

" Ve aynada okumak gerek beni" Anna Ahmatova’nın Portresi, Nathan Altman, 1914. (Ayrıntı) Aşağıda okuyacağınız alıntıların tümü  Gendaş-Kültür 'ün nefis ‘ Dünya   Şiir Mitosları ’ dizisinden çıkmış “ Anna Ahmatova ” kitabındandır. – Hande Özer 'in incelikli çevirisiyle. Ahmatova ,  o  benim zaaflarımdan biri. * "Bitmez tükenmez gibiydi basamaklar, oysa üç taneydi, karşımda duran! 'Benimle öl!' diye fısıldadı sonbahar akçaağaçların arasından." * "Yeniymişçesine hissediyorum her şeyi. Nemli nemli kokuyor her kavak. Susuyorum. Susuyorum, hazırlanarak Senin olmaya ey toprak!" * "Lambanın çevresinde sarı bir ışık... Hışırtılara kulak veriyorum. Neden gittin sen? Bir türlü anlayamıyorum..." * "Tekerler altında ezileyim, daha iyidir bu, Tek bağlamasın beni prangalar." * "Fal açıp, yolacağım ben de bir gün Sevecen bir papatyanın yapraklarını....

Düşünebiliyor musun, bir zamanlar, çok değil, bundan hepi topu 30-40 yıl önce, şairler, şiirlerini, evet, biraz daha yavaşlayalım, ve şimdi, evet: stadyumlarda binlerce kişilik kalabalıklara okurlarmış. Lanet olsun! Voznesenski onlardan biriydi –birkaç yıl oldu öleli... Hatta son temsilcilerinden biriydi statta şiir okuma geleneğinin. (Biliyorum, biliyorum, Yevtuşenko hâlâ yaşıyor diyeceksin, heyhat, statlar bir şairi ağırlamaktan çok uzak yerler.) Aşağıdaki alıntıların tümü   Ahmet Necdet ,   Gertrude Durusoy ,   Mirbatır Husanov   gibi saygın çevirmenlerin ortak ürünü olan “ Telefon Kulübesi ” kitabındadır. Alıntıların kitaptaki hangi şiirlerden yapıldığını da sonlarına ekledim. “ Ben, şiirlerimi ayaklarımla yazarım. Bu cümlenin iki anlamlılığından korkmam. Adımlarımla dizeleri oluşturuyorum veya daha doğrusu onlar beni.”   diyen Voznesenski’yi çok sevdim. Umarım aşağıdaki adımlar bu sevgi için bazılarınıza bir ‘ilk adım’ ol...