Ayakların Şiiri

Düşünebiliyor musun, bir zamanlar, çok değil, bundan hepi topu 30-40 yıl önce, şairler, şiirlerini, evet, biraz daha yavaşlayalım, ve şimdi, evet: stadyumlarda binlerce kişilik kalabalıklara okurlarmış.

Lanet olsun!

Voznesenski onlardan biriydi –birkaç yıl oldu öleli... Hatta son temsilcilerinden biriydi statta şiir okuma geleneğinin. (Biliyorum, biliyorum, Yevtuşenko hâlâ yaşıyor diyeceksin, heyhat, statlar bir şairi ağırlamaktan çok uzak yerler.)

Aşağıdaki alıntıların tümü  Ahmet Necdet, Gertrude Durusoy, Mirbatır Husanov gibi saygın çevirmenlerin ortak ürünü olan “Telefon Kulübesi” kitabındadır. Alıntıların kitaptaki hangi şiirlerden yapıldığını da sonlarına ekledim.

“Ben, şiirlerimi ayaklarımla yazarım. Bu cümlenin iki anlamlılığından korkmam. Adımlarımla dizeleri oluşturuyorum veya daha doğrusu onlar beni.” diyen Voznesenski’yi çok sevdim. Umarım aşağıdaki adımlar bu sevgi için bazılarınıza bir ‘ilk adım’ olur.

*

"uyku yok

uyumak uyumak uyumak

uyku akıp gitti"

Ragtime

*

"O zamandan beri o kadın

yüzüğü sehpanın üzerine koyar akşam erken.

bir titreme alıp yüzükçüğü

Hâlâ gidiyormuş gibi tren."

Romans

*

"Aldırmayın, onlar yeşil deseler de,

Kırmızıdır bizim karpuzumuz!"

Üç Köşeli Armut

*

"Biz doğmuşuz -- sağ kalmak için değil

Takometreyi hızlı döndürmek için."

İtalyan Garajı

*

"kar, portakalları örtüyor

plajı, dağların üzerindeki küçük şekilleri,

biz, kum taneleriyiz,

kum taneleri gibi hüzünlüyüz,

bu şeytan saatlerinde,

cıvıldaşmayın!..."

Marşe O Püs (Marche Aux Puces)

*

"Ver bana

bir bilet,

On altı yaşından sonra

girilmesi yasak olan yere..."

Suzal'daki Meryem Ana

*

"Sen getirmiştin beni eve.

Seviyordun, esirgemeyerek sevgini.

Yıllarımız geçip gitti seninle.

Tanımakta güçlük çekiyordun yine de beni."

Düş

*

"Tanrım, yardım et de kalkayım,

diz çökmek için senin önünde"

Nikolay Vasilyeviç Gogol'ün Cenazesi

*

"şimdiki zamana aracısız girme arzum var."

Şimdiki Zaman Nostaljisi

*

"Benim üzüntüm sanatla ilgili değil,

Bunalıyorum gerektiği gibi işte.

Bıkkınlık verdi tasvir biçiminde yaşamak,

her şey plastikten -- pılıpırtı bile,"

Şimdiki Zaman Nostaljisi