MERKEZGAR

21:47 Yaklaşık 20 dakika önce sigara paketimde yalnızca bir dalımın kaldığını hatırlayıp bakkala yürüdüm. Şort bile değil, kapriyle oturuyordum ama akşam vakti bile olsa böyle dışarı çıkamazdım. Terlikle filan da olamazdı… İlhan Şevket Aykut, siz de mi böyleydiniz? Çorap, pantolon; bütün urbalarımı muntazaman giyindim. Yalnızca tişörtüm. O biraz pejmürdeydi. Öyle olmalı zaten. Bu beni saklar. 21:52 Dmitri Frolov. Böyle bir yönetmen keşfetmiştim işte. Fotoğrafını görmek istedim. Kıyak bir herife benziyor. Melankolik. Artaud’nun gençliğini andırıyor. Sıcak denizlerden uzakta, 70 yıl sonra doğmuş. Babamla yaşıt. İlginç. 21:57 Ezan okunuyor. Odaklanamıyorum. 22:02 Nasıl film lan bu… Kimden ve kaç kişiden bahsedicem ben… Alexander Blok, Edvard Munch, Sergei Oskolkov, Ersan Erdura (sen nerden çıktın), Dmitri Frolov… Bildiğim şu ki, sigaraya çıkmadan evvel bu yazıyı yazabileceğim konusunda daha cesur olduğum. Eski malumatfuruşluğumla uzunca bir şeyler geveleyip ya...

“(…) Torino’nun meydanlarından birinde durum en çarpıcı halini aldı.  Nietzsche bir arabacının atını kırbaçladığını görmüştü. Kollarını atın boynuna sardı ve gözü yaşlı bir şekilde yere çöktü. Hayatını, insan merhametinin zayıflığını eleştirerek geçirmiş bir adamın son aklı başında hareketi derin bir acımaydı.”  * Ey istemim benim, sen her zorluğun mucizesi zorunluğum benim! Koru beni bütün küçük yengilerden! Sen yazısı ruhumun, yazgı dediğim! Sen içimdeki! Üstümdeki! Koru ve esirge beni bir büyük yazgı için! Ve son büyüklüğümü, istemim, esirge en sonuncun için, — ki amansız olasın yengin içinde, Ah; kimler yenilmedi ki kendi yengilerine! Ah, kimlerin gözü kararmadı ki o esrik alacakaranlıkta! Ah, kimlerin ayağı kaymadı ki ve unutmadı ki yengisinde —ayakta durmayı! — —Ki ben bir kez dolu ve olgun olayım büyük öğlede: dolu ve olgun, tıpkı eriyik maden gibi, şimşek yüklü bulut gibi, şişmiş meme gibi: —dolu ve olgun kendimle ve en gizli istemim için, okunu ...