Dmitri ve Biz

21:47

Yaklaşık 20 dakika önce sigara paketimde yalnızca bir dalımın kaldığını hatırlayıp bakkala yürüdüm. Şort bile değil, kapriyle oturuyordum ama akşam vakti bile olsa böyle dışarı çıkamazdım. Terlikle filan da olamazdı… İlhan Şevket Aykut, siz de mi böyleydiniz? Çorap, pantolon; bütün urbalarımı muntazaman giyindim. Yalnızca tişörtüm. O biraz pejmürdeydi. Öyle olmalı zaten. Bu beni saklar.

21:52

Dmitri Frolov. Böyle bir yönetmen keşfetmiştim işte. Fotoğrafını görmek istedim. Kıyak bir herife benziyor. Melankolik. Artaud’nun gençliğini andırıyor. Sıcak denizlerden uzakta, 70 yıl sonra doğmuş. Babamla yaşıt. İlginç.

21:57

Ezan okunuyor. Odaklanamıyorum.

22:02

Nasıl film lan bu…

Kimden ve kaç kişiden bahsedicem ben…

Alexander Blok, Edvard Munch, Sergei Oskolkov, Ersan Erdura (sen nerden çıktın), Dmitri Frolov… Bildiğim şu ki, sigaraya çıkmadan evvel bu yazıyı yazabileceğim konusunda daha cesur olduğum. Eski malumatfuruşluğumla uzunca bir şeyler geveleyip yazıyı Fütüristika! ekibine (“sıradaki şarkıyı tüm Radyo X çalışanlarına” yalnızlığı) ve daha özelde dostum Barış Yarsel’e (benimle konuşmayı her zaman bir grup holiganla Aziz Yıldırım konuşmaya tercih eden adama) ithaf edecektim. Çünkü bu tayfadan çok şey öğrenmiştim. Onlar bu Türkçe konuşulan çölün arkeologlarıydı. Siteden sonra arşivi de kaldırmışlardı. Mutlaka bir yerlerde, birilerinde duruyordur. Ama artık yüzünü görmek istediğim bir sanatçının en güzel fotoğrafları beni o siyah-beyaz siteye götürmeyecek. Eski misafirliklerim için olsun, kucak dolusu bir teşekkür etmek istemiştim.

22:17

Bu yazı yanlış yerde yazılıyor. Bu yazı, başka bir el’den, Fütüristika!’da, hakkıyla yazılmalıydı. Belki sigara almaya çıkmasaydım… Sigara öldürür! Fütüristika! çok sigaradan öldü.

22:22

Film 10 dakika. Above the Lake (1995?-2006?) Şairane, sazlı, sözsüz, tozlu bir rüya. Sonrasında belki 40 dakika Ersan Erdura dinledim. Kahramanım. Kadife adam.

Sessiz durur önümde resmin
Bakar bana gözlerin
Işık arar gecede resmin
Umut verir gözlerin

(…)

İşte resmin önümde sessiz, sessiz
Resmin duruyor
Renksiz geçen geceye, sensiz

Resmin renkler veriyor

Ersan Bey, siz bu kalpsiz ülkenin kalbisiniz.

22:26

Durgun yıllarında geldik belki de dünyaya. Yüzyıl başları, hatırlayın, 1902 doğumlular ve diğerleri.

22:40

Kitaplarımın çoğundan hâlâ uzaktayım. İnternetin sunduklarıyla hatırlamaya çalışıyorum. Zihnimde tortusunu bırakan bu değildi.

Düş kurulmaz, yok artık şefkat ve ün.

Her şey bitti, geldi gençliğin sonu!

Yok artık yalın çerçevede yüzün,

Elimle masadan kaldırdım onu.

23:12

Cennet üzerine uzunca düşündüm. Bütün mesele bu çünkü. Mutluluk arayışı, cenneti arayıştır. Anneannemin cennette bir köşk yerine 5 katlı bir apartman sahibi olmak istediğini söylediği noktaya gelince durdum, bunu aşamadım. Belki bu gece bir rüya görürüm ve çıkarım bir süreliğine bu dünyadan.

     

Yaz sıcakları da geçer kış fırtınaları da

Geçer şenlikleriniz matemleriniz geçer

[29.06.2018]

  

Peter Kremis