Yolda Yürürken Kendi Kendine Konuşmak

Kısa ya da uzun, tek bir yolculuğum yoktur ki ilk adımından yolculuğun sonsaniyesine kadar kendimle konuşmadan, tartışmadan geçmiş olsun…

Bu konuda, artık, yılların verdiği bir tecrübeye ve çevikliğe sahibim diyebilirim.

Örneğin sırf bu yüzden cep telefonum her daim ‘sessizde’ olur.

Şöyle: yoldayım, yürüyorum yine (güzel yürürüm)... Birdenbire (Çehov’u hatırladın mı burada?) ne idüğü belirsiz bir anı yıllar öncesinden gelip musallat oluyor. Komik yahut değil… Ya da bayat diyelim.

Şimdi ner’den, nasıl buldu beni? Ben onu çoktaaaan unuttum sanıyordum. Hatta unuttuğumu bile unutmuştum...

İşte o an çevredeki alelade bir görüntü bile beni o an ‘çatlatacak’ gibi oluyor.

Dilimi ısırıyorum olmuyor, yanaklarımı çiğniyorum olmuyor, patlamak üzereyim...

Eyvah!

Yoldan gelip geçen herkesin bana baktığı, işkillendiği hissine kapılıyorum. Bakıyorum olacağı yok…

Hemen çıkarıyorum cebimden telefonu, dayıyorum aceleyle kulağıma ve başlıyorum:

HAHAHAHAAA demek öyle dedi ha… HAHAHAHAAA!

Bu da bir çeşit delilik galiba.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yusuf Atılgan'ın Bütün Şiirleri (ve Birkaç Soru)

Ölü Su İçsin mi kansıcağı ikindilerde İki ucu denizsiz çay suyundan Dört boynuzlu yörük öküzü Çıkamaz ininden yaz uykusunda çakıroğlan duvarda çamursarısı sidikkızılı boynuzbozu bir ölüdoğa sıvanın altında kim var Susuz aç kim gizliyor olumlu tarhanayı sevimli ifritlerden as kendini çakıroğlan bir türküde oturacaksın yapayalnız sabah çayları bir türküde üzüm Kısır tarlada gereksiz bir kaya ya da İskender sininde bir kabartma taşdonuğu (yaşadıydı Karacoğlan Kızı Yunus karıncası kansıcağı ikindilerde harman kaşıntısı) Kendir saplarıyla asılmış uzarken yarı yolda Suçluyum sayın yargıç bir zurnacı çingene ısmarlayın ipime Ya siz sayın Yargıç? Yusuf Atılgan [Yazı Dergisi, Sayı 1, 1978.] * Ayrılık Doğu yeli esiyor karşıdan kirpiklerim tozlu Ergin başaklar geçiyor iki yanımdan Sensiz Bir serin denizde misin kumda mısın Öyle mi omzunda kuruyan deniz tuzu Bensiz Çorak tarlada geçkin bir at çakalı Bir...

Devamı

[...] Günce

M. Milât Özçelik [22 Eylül 2023 – 8 Mart 2024] ~ B İ T T İ ~ 23. Hafta & 24. Hafta Temmuz ayının o güzel, sıcak günlerinin birinde, 'dünya hayatım' için işbaşı yapar gibi, bir pazartesi sabahı doğmuşum, 25 Temmuz 1988'de. Belki de bundan, yaz günlerini çok severim. Güneşten şikâyet eden biri olmadım hiç. Yazın bitimiyle beliren sonbaharı sevmeyişim de yine bundan olsa gerek. Sonbaharın gelişiyle hissettiğim şey hüzün değil, düpedüz üzünçtür. Tabiatın sonraki adımını, kışı düşünüp iyice üzülürüm. Bütün kışlarım üzgün geçer. Derken ilkbahar gelir. İlkbaharı yazdan da çok severim. Çiçeklenen ağaçları izlemeye, kuş seslerini dinlemeye, çimlenen toprağa bakmaya doyamam. Yeşilin bütün tonlarını severim. İlkbaharda göğün rengi bile açılır. Kışın kasveti dağılmış, öfkesi dinmiştir. Yer gök ferahlar, tabiat gibi insan da gevşer, hafifler... Çocukluğumun yarısı, bir gölgeye uzanıp o berrak göğü izlemekle, onu anlamaya çalışmakla geçti. Geniş zamanlardı. ...

Devamı

"Blasted" / Sarah Kane (1995, İlk Oyun)

BLASTED- HAVAYA UÇURULDU Sahne 1 Leeds’de çok pahalı bir otel odası. Dünyanın herhangi bir yerinde olabilecek kadar pahalı olanlardan biri. Büyük çift kişilik bir yatak Bir minibar ve buzlar içinde bekleyen şampanya Bir telefon İri bir çiçek demeti İki kapı. Biri koridora, öbürü yatak odasına açılıyor. İki kişi girer . Ian ve Cate . Ian 45 yaşında, Gal doğumlu ancak hayatının büyük bir kısımını Leeds’de geçirmiş olduğu için aksanı kapmış biri. Cat e 21 yaşında, Güney Londra aksanlı orta sınıf bir güneyli. Gergin olduğunda tekliyor. Girerler Cate kapıda durur odanın şıklığı karşısında şaşırmıştır. Ian içeri girer. Bir gazete yığınını fırlatır yatağın üzerine. Doğruca minibara gidip kendisine büyük bir bardak cin koyar. Kısa bir süre caddeden dışarı bakar. Sonra odaya doğru döner. Ian Bundan daha iyi yerlerde de işedim. Büyük bir yudum cin alır. K...

Devamı

MERKEZGAR

Bu Blogda Ara