Hastası Olduğum Kadın Vokaller

Natalie Merchant / 10,000 Maniacs

Şarkı söylemek, sesten öte ve önce bir eda işidir. Ben Merchant'ın edasında, erkeklere daha çok yakıştığı düşünülen “hayatı kaymış kırık insan” ifadesinin en kristalize hâlini görüyorum. Ağzının çevresinde yumuşayıp dağılan güzelim gülümsemesi ve pek şirin dans edişine rağmen neden böyle düşünüyorum bilmiyorum. Saklı bahçelerin cansuyu arklarından su içmek gibi onu dinlemek.

Sinéad O'Connor

O'Connor’ın yüzü, aklıma hep Dreyer’in Jeanne d'Arc'ın Tutkusu filmini getiriyor. Bugün yeniden –ve tabii O’Connor da 20lerindeyken– çekilseydi pekâlâ Falconetti’nin yerini doldurabilirdi… Ben, işte bu 20lik hâlini iki kez Taksim-Mecidiyeköy metrosunda gördüm. Allah’ın hakkı üç, peşinden gidecektim, kaderin böyleymiş oğlum Milât, mecbursun, çekeceksin diyecektim belki de… Elton John’un süper şarkısı Sacrifice’a yaptığı harika cover dışında müziğini bildiğimi söyleyemem. Dolaylı da olsa, kaderin bana sunduğu güzel oyunlardan birine denk düştüğü için seviyorum onu ve dinliyorum.

Sara Lov / Devics

Bazıları böyledir; ne kadar ittirsen de tepedeki okçular gibi yerinde dururlar. Gelip vardıkları yer de, küçük bir kitlenin gönlünde kazanılmış mütevazı bir saltanattır… Onu ilkin The Man I Love coverıyla bildim, sevdim. Diğer şarkılar da peşinden geldi. Sara Lov, aslında o bir yeraltı kıraliçesi… Devics’in ilk atılımı olan 1996 tarihli Buxom albümüne ait bu parçanın 02:34 sayılı nidasına bayılıyorum.

Margo Timmins / Cowboy Junkies

O, dizlerinden öpülesi bir melek. Edasına inanıyorum. Dünyanın en güzel sesinden, en güzel şarkıyı dinlemek…

Despina Vandi
Lise-1’deyken okul çıkışlarında adı Anatolia olan bir internet cafeye gider, internetle, oyunla vs. ilgilenmeden bilgisayardaki “DESPİNA VANDİ” klasöründe yer alan şarkıları, klipleri (çoğu 2001 tarihli Gia albümünden) aşktan da üstün bir bağlılıkla dinlerdim. Despina, yalnızlığın bir fidan gibi sokaklarda seğirdiği ilk gençliğimin korucu meleği olmuştu. O cafede, Anatolia’da yani, denize döktüğümüz şarkıların sesini duydum. –Daha hiç deniz görmemişken… 

Norma Jenkins

İnanılmaz bir ses… Onu keşfettiğim için çok mutluyum. YouTube’da aldığı ‘tık’ sayısı nasıl bir hazine olduğunun küçük bir işareti olarak kabul edilebilir... Aslında Someone to Love’a yaklaşabilen şarkısı yok. –Zaten bunun da konumuzla ilgisi yok.

Marissa Nadler
Var mı, aşk acısı nedir bilmiyorum diyen. Yoktur herhalde bunca bahtsızı. Varsa bile, bunun ne demek olduğunu Nadler dinleyerek anlayabilir... Melankoli en küçük ses dalgasına kadar sızmıştır onun şarkılarına. “Gül ve telve”, yerini “yeis ve tabanca”ya bırakmıştır artık ve o, kaybolmuş bir ırmak gibi, varamadan kuruyup solacağını bildiği bir delta için yazıyor şiirlerini. Şarkı bitince ona hoşça kal demeyi unutma.

Victoria Legrand / Beach House
Elektronik olayı müziğe çok başka bir ruhaniyet katıyor bence. Victoria Legrand’in sesi uzun zamandır aradığım bir ilaç gibi şifa oldu bana. Dinledikçe efkârlanıyorum... Efkâr ki en çok asılandır bize, belki de en çok aradığımız.

Jenn Wasner / Wye Oak
Kristal.