Natalie Merchant / 10,000 Maniacs
Şarkı söylemek, sesten öte ve
önce bir eda işidir. Ben Merchant'ın edasında, erkeklere daha çok yakıştığı
düşünülen “hayatı kaymış kırık insan” ifadesinin
en kristalize hâlini görüyorum. Ağzının çevresinde yumuşayıp dağılan güzelim
gülümsemesi ve pek şirin dans edişine rağmen neden böyle düşünüyorum
bilmiyorum. Saklı bahçelerin cansuyu arklarından
su içmek gibi onu dinlemek.
Sinéad
O'Connor
O'Connor’ın yüzü, aklıma hep Dreyer’in
Jeanne d'Arc'ın Tutkusu filmini getiriyor.
Bugün yeniden –ve tabii O’Connor da 20lerindeyken– çekilseydi pekâlâ Falconetti’nin
yerini doldurabilirdi… Ben, işte bu 20lik hâlini iki kez Taksim-Mecidiyeköy metrosunda
gördüm. Allah’ın hakkı üç, peşinden gidecektim, kaderin böyleymiş oğlum
Milât, mecbursun, çekeceksin diyecektim belki de… Elton John’un süper şarkısı
Sacrifice’a yaptığı harika cover dışında müziğini bildiğimi söyleyemem. Dolaylı
da olsa, kaderin bana sunduğu güzel oyunlardan birine denk düştüğü için seviyorum
onu ve dinliyorum.
Sara
Lov / Devics
Bazıları böyledir; ne kadar ittirsen de tepedeki okçular gibi yerinde dururlar. Gelip
vardıkları yer de, küçük bir kitlenin gönlünde kazanılmış mütevazı bir
saltanattır… Onu ilkin The Man I Love coverıyla bildim, sevdim. Diğer şarkılar
da peşinden geldi. Sara Lov, aslında o bir yeraltı kıraliçesi… Devics’in ilk
atılımı olan 1996 tarihli Buxom albümüne
ait bu parçanın 02:34 sayılı nidasına bayılıyorum.
Margo Timmins / Cowboy Junkies
O, dizlerinden öpülesi bir melek. Edasına
inanıyorum. Dünyanın en güzel sesinden, en güzel şarkıyı dinlemek…Despina
Vandi
Lise-1’deyken okul çıkışlarında adı Anatolia olan bir internet cafeye gider, internetle, oyunla vs. ilgilenmeden bilgisayardaki “DESPİNA VANDİ” klasöründe yer alan şarkıları, klipleri (çoğu 2001 tarihli Gia albümünden) aşktan da üstün bir bağlılıkla dinlerdim. Despina, yalnızlığın bir fidan gibi sokaklarda seğirdiği ilk gençliğimin korucu meleği olmuştu. O cafede, Anatolia’da yani, denize döktüğümüz şarkıların sesini duydum. –Daha hiç deniz görmemişken…
Lise-1’deyken okul çıkışlarında adı Anatolia olan bir internet cafeye gider, internetle, oyunla vs. ilgilenmeden bilgisayardaki “DESPİNA VANDİ” klasöründe yer alan şarkıları, klipleri (çoğu 2001 tarihli Gia albümünden) aşktan da üstün bir bağlılıkla dinlerdim. Despina, yalnızlığın bir fidan gibi sokaklarda seğirdiği ilk gençliğimin korucu meleği olmuştu. O cafede, Anatolia’da yani, denize döktüğümüz şarkıların sesini duydum. –Daha hiç deniz görmemişken…
Norma
Jenkins
İnanılmaz bir ses… Onu
keşfettiğim için çok mutluyum. YouTube’da aldığı ‘tık’ sayısı nasıl bir hazine
olduğunun küçük bir işareti olarak kabul edilebilir... Aslında Someone to Love’a yaklaşabilen şarkısı
yok. –Zaten bunun da konumuzla ilgisi yok.
Marissa
Nadler
Var mı, aşk acısı nedir bilmiyorum diyen. Yoktur herhalde bunca bahtsızı. Varsa bile, bunun ne demek olduğunu Nadler dinleyerek anlayabilir... Melankoli en küçük ses dalgasına kadar sızmıştır onun şarkılarına. “Gül ve telve”, yerini “yeis ve tabanca”ya bırakmıştır artık ve o, kaybolmuş bir ırmak gibi, varamadan kuruyup solacağını bildiği bir delta için yazıyor şiirlerini. Şarkı bitince ona hoşça kal demeyi unutma.
Var mı, aşk acısı nedir bilmiyorum diyen. Yoktur herhalde bunca bahtsızı. Varsa bile, bunun ne demek olduğunu Nadler dinleyerek anlayabilir... Melankoli en küçük ses dalgasına kadar sızmıştır onun şarkılarına. “Gül ve telve”, yerini “yeis ve tabanca”ya bırakmıştır artık ve o, kaybolmuş bir ırmak gibi, varamadan kuruyup solacağını bildiği bir delta için yazıyor şiirlerini. Şarkı bitince ona hoşça kal demeyi unutma.
Victoria
Legrand / Beach House
Elektronik olayı müziğe çok başka bir ruhaniyet katıyor bence. Victoria Legrand’in sesi uzun zamandır aradığım bir ilaç gibi şifa oldu bana. Dinledikçe efkârlanıyorum... Efkâr ki en çok asılandır bize, belki de en çok aradığımız.
Elektronik olayı müziğe çok başka bir ruhaniyet katıyor bence. Victoria Legrand’in sesi uzun zamandır aradığım bir ilaç gibi şifa oldu bana. Dinledikçe efkârlanıyorum... Efkâr ki en çok asılandır bize, belki de en çok aradığımız.
Jenn Wasner / Wye Oak
Kristal.
Yorumlar
Yorum Gönder