Aşağıda okuyacağınız iki şiir de Beşir Ayvazoğlu yönetimindeki Türk Edebiyatı dergisinde yayımlanmıştır ve ''Necatigil İçin'', yayımlanmış ilk şiirimdir. Adından da anlaşılacağı üzere, –haddimi aşarak da olsa– ustam olarak kabul ettiğim Behçet Necatigil içindir. ''Giden'' ise hakikatli bir gündüz düşüdür.
İyi okumalar...
NECATİGİL İÇİN
maziden bir kırıklık.
En çok da kahkaha atarken ve tokken
ve temiz havada yürürken.
Alıyorum hınçla kâğıdı kalemi elime,
öfkemi boca edecekken
hâlâ temiz kalabilmiş sayfaya
Tutuyor elimden Necatigil usta:
dur, yapma.
M. Milât Özçelik
[Türk Edebiyatı Dergisi, 440.]
GİDEN
Teslim olmaktan başka
çaresi kalmamış teraslar
ve ışık istilasındaki yalnız balkonlar
biberler ve kofiklerle boyalıydı
Kimi erken davranan çalışkan kadınlar
toplamaya başlamışken kurularını
Biri gecikmiş olmanın telaşıyla
Mozik ipine özenle geçirilmiş organik kolyelerini
Donatmakla meşguldü geniş terasına
Seçemiyordu bir türlü, acaba,
en çok nereler güneş yer
Bitirince işini, kilitledi arkasından
terasın küçük demir kapısını
Kaderine terk etti
küçük demir kapının ardındaki kolyelerini
ve karşı pencerede bir şairi
Aşağı inerken, evdeki işlerin
hangi birine yetişeyim ben, diye düşünecek
Şimdi arkasına bile bakmadan giderken
hakkında yazılmış bir şiir olduğunu
hiçbir zaman bilmeyecek
M. Milât Özçelik
[Türk Edebiyatı Dergisi, 452.]
Yorumlar
Yorum Gönder