Lesvos'lu Sapfo'dan İnciler

“Hiç uyarmadan,

kasırga nasıl sökerse

meşeleri kökünden,

öyle sarsıyor yüreğimi aşk.”

“Ey tahtı ışıl ışıl Aphrodite

ulu Zeus'un düzenci kızı,

yalvarırım yüreğimi acılarla dağlama!

Yardımıma gel gene, hani eskiden sesimi duyunca nasıl,

çıkıp babanın sarayından kanat çırpan kuşların çektiği

yaldızlı arabana biner; yeryüzüne inerdin bulutsuz

mavilikten ölümsüz dudağında o aydınlık gülüşle sorardın,

'Gene nen var?' derdin, 'nedir gene/deli gönlünü çelen?

Tılsımımla kimi/baştan çıkarıp yollamam gerekiyor koynuna?'”

“Ah Gongyla, benim biricik gülüm, sıyır

sütbeyaz giysini üzerinden.

Nasıl istiyorum şimdi gelmeni,

benim isteğimi beslesin güzelliğin.

Ne zaman görsem seni bu giysinin içinde, öyle güçsüz

ve öyle mutlu oluyorum ki, çok kızsam da Kyprian'a,

işte yalvarıyorum öç almasın diye benden,

belki hemen salıverir seni, Gongyla

ve gelirsin yeniden bana, bil ki sensin en çok arzuladığım

dünya bir yana, sen bir yana.”

“Memelerimden hâlâ süt geliyor olsaydı

ve bir bebek taşıyabilseydi karnım

çılgın gibi koşardım bu zifaf odasına,

fakat yıllar damgaladı tenimi binlerce kırışıkla,

aşkın hiç acelesi yok bana

sarılmaya, armağanlarıyla haz dolu sancıların.”

(Seçtiğim son şiir parçası şiir pek de ‘sahih’ değildir. Ama en etkileyici şiirlerinden biridir. Denir ki Sapfo, Phaon adında bir gence âşık olmuş ve kadın seviciliğine sırt çevirerek sevdiği adamın peşinde bir hayat sürmüştür. Ancak karşılık bulamadığı bu ‘ilişki’ sonrasında kendini Leukos kayalığından atarak intihar etmiştir. [Kaynaklar, Sapfo’nun öldüğünde kaç yaşında olduğu konusunda çelişiyor: 45 ile 65 arasında gidip geliyor yaşı.] Bu söylencenin kaynağı Ovid’in “Sappho’nun Phaon’a Mektubu” adlı şiiridir elbette):

  

“İstek yaratmıyor bende artık, bir zamanlar

Yasak aşkımın sevgili nesnesi olan lezbiyen kadınlar

Bütün aşklar eriyip gitti aşkında senin,

Bilemedin genç adam, değerini böyle bir ateşin.”

hamiş: 

Şiirler Kriton Dinçmen çevirisidir... 

(Arion, 1997.)