Pınar
Kür,
kitabı[nı];
“Görünmeyeni görenlere hiç
değilse görmeye çalışanlara, bir gönül borcu olarak” yazmış, onlara ithaf etmiş…
Kitapta beş öykü var. İsimleri
ise pek hoş, sırasıyla, şöyle:
“Yaz
Gecelerinde Keman”
“Herkes
Bana Düşman”
“Bir
Deli Ağaç''
‘’Taksim-Maçka''
''Bir
Ayrılık Şarkısı''
(Nedense bir öykü ismi de ben
eklemek istedim! Ve yine nedense adını “Mektuplarımı
Çaldılar” olarak düşeyim dedim…)
Kitaba da adını veren Bir
Deli Ağaç’ta şöyle bir yerin altını çizmişim, ilgilenen deliler kitabı
okusun:
“Diyorlar ki, deli olan sensin,
ağaç değil. Ağaçlar delirmez diyorlar. Oysa ben oturuyorum oturduğum yerde. Koşuyu
tutturan o. Ben gece gündüz kalkmıyorum yerimden, kıpırdamıyorum bile. Yalnızca
bakıyorum. Hep bakıyorum. Soluklanan o. Çırpınan o. Rüzgârla oynaşan, güneşe
kollarını açan o. Arada uyukladığımda uzanıp camı tıklatan o. Deli olan o. Kötü
günleri var.''
Yorumlar
Yorum Gönder